na przemiany
zob. na przemian
I na przemiany to w tył, to się naprzód kiwał (VII) [Wąż] Chociaż zdaje się drzemać, leżąc między wrzosem, Pełźnie, bo na przemiany srebrzy się i złoci (VIII) I tak dzień na przemiany był chłodny i słotny (IX). Za czym ku damom bliżej schylił się wygięty I puszczał na przemiany dym i komplementy (IX). Rycerze, wznosząc nogi, prawemi kolany Przyklękają, w przód i w tył skacząc na przemiany (IX).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Przemiana